30 Ekim 2009 Cuma

Hastayım,hiçkimse bilmiyo.


Hastayım blog :( Bozuk plak gibi cızırtılı sesler çıkartıyorum.Bademciklerim 3 boyutlu bi hal aldı,yemek yememide engelliyo.Kaç gündür yatağımdan çıkmıyorum,bi tek doktora gittim işte 3-4 tane ilaç yazdı.Gözlerimi açamıyorum uykusuzum çok.Dün gece boyunca boğazımın ağrısından uyuyamadım.Bide boynum tutuldu,robot gibi dolaşıyorum ortalıkta.Ankara'da hastalanıyo galiba.Yağmur yağdı biraz,yine yağıcak gibi.

28 Ekim 2009 Çarşamba

Önemli Olan Zamana Bırakmak Değil Zamanla Bırakmamaktır

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tir..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

NAZIM HİKMET

15 Ekim 2009 Perşembe

Yalın-Gelme





Duydum ki çok pişmanmışsın ...
Gecen gözyaşıyla dolmuş
Sana deli gibi aşıkken
Tükettin bu kalbe yan
Seni çok sevmiştim inan
Sana gözü bakarken
Kaybettiğin aşkına yan
Seni canım bilmiştim inan

....
Gelme bunca yılın ardından
Dönme yeniden başlayamam
Son sözün hala rüyalarımda
Kalbim yorgun artık dayanamam
Yeniden başlamaya

...
Dönüş yok ki her hatadan
Gözlerde bitmişse
Yürekte aranmaz inan
Sana gözü bakarken
Kaybettiğin aşkına yan
Seni çok sevmiştim inan
Sana deli gibi aşıkken
Kaybettiğin aşkına yan
Seni canım bilmiştim inan
...

Gelme bunca yılın ardından
Dönme yeniden başlayamam
Son sözün hala rüyalarımda
Kalbim yorgun artık dayanamam
Yeniden başlamaya



13 Ekim 2009 Salı

Hep birşeyler eksik bende
Söyle ne zaman tamamlanacağım?
Dağıttıklarını kim toplayacak arkandan?
Kim unutturacak yaşadıklarımızı?
Kimin gücü yetecek?
Aklımdan seni çıkartmayı becerebilecek bir kişi varmı sence?
Benzerinden varmı bu dünyada?
Yada senin kadar özleyebileceğim?
Yokluğuna dayanamayacağım bir tek senmisin bu dünyada?
Senden daha fazla değer verebileceğim biri çıkarmı karşıma?
Söylesene hadi.
"Boşuna çabalama,kimsenin gücü yetmez beni untuturmaya."de.
Benim söyleyemediklerimi sen yüzüme vur hadi.

11 Ekim 2009 Pazar

Bunaldım !...

Sinirliyim,huzursuzum,asabiyim,gerginim,içim sıkılıyo.


Gözlerimi açamıyorum,bunalıyorum.Bi kaç gündür fazlasıyla karamsarım biliyorum.

Aşırı sinirliyim.Olmadık şeylere patlıyorum bi anda.Verdiğim tepkileri ölçemiyorum.Aşırı sinirlenebileceğim şeyler söylendiğinde susuyorum,biri adımı söylediğinde bağırıp çağırıyorum.

Gece yatmadan önce uzun uzun ertesi gün olabilecek en kötü şeyleri düşünüyorum.

Sabahları çok daha sinirli oluyorum kalkamadığımdan.Dün gecede telefonumun sesini kapatmamışım.Gecenin bi saatinde uyuyoken Bilinmiyor* adlı kişi arıyo.O günümün nasıl başladığını tahmin et.

Herkesin söylediklerinin bir bir gerçekleştiğini farkediyorum.Kimi dinlemediysem.Köpek gibi pişman olucaksın bi gün demiştinya hani,evet pişmanım ama verdiğim değer yüzünden seni kaybettiğimden değil.Çok hata yapmışım bunuda farkettim.Bugün uzun bir süre geçmiş klasörüme gidip ordaki tüm dosyaları,yazıları,resimleri,anıları karıştırdım.Tek düşündüğüm pişman olduğum herşeyden.

Sene sonunda beni bekleyen bi sınav var.O zaten yetiyo bana.Her gün ders ders.

Saatlerden bıktım.Sürekli hayatımı batıran şey.Sabah öterek uyandıran,hayatımdaki güzel olabilecek şeyleri iğrenç yapan.Zaman geçip gittikçe bana zararı oluyo.Her gün gece geç yatıp sabah kalkamamaktan nefret ediyorum.

Kendini beğenmişlerdende.Kendinizden başka kimse yok dimi bu dünyada.Küfredesim var çok..

Kendimede çok kızıyorum.Arabanın altına atıp paramparça olmak istiyorum.

Hepimiz bigün ölüceksek neden kendimize bu kadar eziyet ediyoruz?

İlkokul bitti ortaokul,sonra o bitti lise,sonra üniversite,sonra iş,evlen çoluk çocuk falan.Niye tüm bu çabalar?

Her gün sabahtan akşama kadar kendime o uzun paragraflarla işkence yapmamın sebebi ne?

İnsanları tanıyamaz oldum,herkeste bi iki yüzlülük.

Çok bunaldım işte.

Çok boktan bi yazıydı biliyorum..Okuduktan sonra küfrettiğinide..Ama yazıcak bişey bulamıyorumki..

Yarınki yazım böyle olmıycak..Vaktim olursa :/
Related Posts with Thumbnails