Nefret(!)

Artık her günü seni unutmak için dua ederek başlayıp,aynı şekilde bitiriyorum.Bi türlü seni unutamamdan nefret ediyorum.O gülüşünü unutamamaktan nefret ediyorum..Nolursa olsun seni tanıdığım güne nefret edemiyorum.Ben seni hala özlüyorum.Bundanda nefret ediyorum.Hayatıma yeni insanların girmesi için uğraşıyorum.Ama olmuyo.Lanet yüzün bi türlü aklımdan çıkmak bilmiyo.Her gördüğüm,tanıdığım kişide seni arıyorum.İşte bundanda nefret ediyorum.Kendimi parçalamak istiyorum hala seni düşündüğüm için..Senide parçalamak istiyorum..Yalan söylediğin için..Binbir oyunla kandırdığın için..Hala inkar ettiğin için..Hala seni unutmama izin vermediğin için..Ama ne sana nede kendime kıyamıyorumki ben..Yapamıyorum bunu..Ne düşündüğümü bende bilmiyorum.İlk başta arkandan lanet ediyorum,sonra başına bişey geldiğini duyunca ağlamaya başlıyorum,canım yanıyo.Ne var sende bu kadar unutulmaz olan ne ?Karşıma sen çıkıyosun..Yüzünü görür görmez kafamı çeviriyorum.O gözlerine uzun uzun bakarsam içim acır biliyorum.Sonra sen yine bakışlarınla bişeyler anlatmaya çabalarsın,yine canım acır.Ağlayamıyorum..Çünkü içimde daha çok nefret var artık..Aynanın karşısına geçip her kendime baktığımda yanımda seni görüyorum..Yine o günlerimize gidiyorum..Yanımda seni istiyorum ben..Bak bundanda nefret ediyorum işte.Bana neden bu kadar uzak oldun?Sana "Bigün yanından geçerken dönüp yüzüne bakmadıklarından olurum" demiştim.Kesinlikle olmaz öyle bişey dedin.Şimdi bu cevap bile geçmişte kaldı..Şimdi sadece kısa süren ve mutsuz biten bi hikayesin benim için.